Το στεγαστικό πρόβλημα των Σχολείων της Μέσης Εκπαίδευσης στην Υπάτη απασχόλησε τις τοπικές αρχές από τον Ιούνιο του 1835. Όπως παρακολουθήσαμε στην επιστολή των «Επί των Σχολείων Υπάτης Έφορων» προς τον Βασιλικό Έπαρχο Φθιώτιδος Δημήτριο Χατζίσκο από τότε επιδιώκονταν η ανέγερση Διδακτηρίου. Από την αρχή δεν υπήρξε η δυνατότητα χρήσης κάποιου δημόσιου κτηρίου όπως συνέβη σε γειτονικές πόλεις, κυρίως με τη χρήση τζαμιών.
Το πρόβλημα της ανέγερσης διδακτηρίου παρέμενε άλυτο για 134 χρόνια [1835 – 1969] και αντιμετωπίζονταν με πρόχειρες λύσεις και κυρίως με την ενοικίαση ιδιόκτητων κτηρίων.
Έτσι από μαρτυρίες γνωρίζουμε ότι στις αρχές του αιώνα το Ελληνικό Σχολείο στεγαζόταν στο διώροφο κτήριο πλησίον του Δημοτικού Σχολείου, όταν όμως το κτήριο εκείνο πουλήθηκε απ’ την οικογένεια Πολυμεροπούλου στον έμπορο της Υπάτης Νικόλαο Παν. Μπρόφα, τότε το Ελληνικό Σχολείο στεγάσθηκε δίπλα από την Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στο διώροφο κτήριο του Πολυζωΐδη και αργότερα του Γεωργίου Παγουρόπουλου, δικηγόρου Λαμίας. Χρησιμοποιήθηκε ακόμα ένα κτήριο, που σήμερα δεν υπάρχει, στον αύλειο χώρο του Αγίου Γεωργίου στο οποίο μεταπολεμικά στεγαζόταν η Ηλεκτρική Εταιρεία Υπάτης, που ηλεκτροδοτούσε την πόλη πριν από τη σύνδεσή της με το δίκτυο της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού (ΔΕΗ).
Το 1952 οι Γυμνασιακές τάξεις, που λειτούργησαν ως παράρτημα του Α΄ Γυμνασίου Αρρένων Λαμίας, στεγάστηκαν αρχικά στο κτήριο του σημερινού Δημοτικού Σχολείου Υπάτης και αμέσως μετά μεταφέρθηκαν στο κτήριο του Στρατώνα μέχρι το 1969 οπότε το πρόβλημα λύθηκε οριστικά.
Στη θέση που επιλέχτηκε για την κατασκευή του Γυμνασιακού κτηρίου είχαν ήδη από το 1896 επισημανθεί από τον Γ. Λαμπράκη, τα θεμέλια μεγάλης βασιλικής αφιερωμένης μάλιστα στον Άγιο Ηρωδίωνα. Το σχέδιό της αποτυπώθηκε το 1897 από τον Ν. Γιαννακόπουλο και θεωρήθηκε σχετικά ασαφές για τον αρχιτεκτονικό του τύπο. Χρόνια τώρα διάφοροι μελετητές με διάφορα συγκριτικά στοιχεία από άλλες εκκλησίες προσπαθούν να δώσουν απάντηση στα ερωτήματα που αφορούν τόσο τον αρχιτεκτονικό της τύπο όσο και τη χρονολογία κατασκευής της. Η πλέον όμως πειστική απάντηση έχει για πάντα χαθεί με τις εργασίες θεμελίωσης του Γυμνασίου. Το φαινόμενο όμως αυτό είναι σύνηθες στην ιστορική Υπάτη μιας και πολλές σημαντικές ιστορικές πτυχές της πόλης κρύβονται στα θεμέλια των σπιτιών της.
Προφορική μαρτυρία από τον κ. Πούλιο Σαμαρά, ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου «Σαμαράς» της Λαμίας, κατασκευαστή του κτηρίου
«Μετά την παγερή σιωπή των δυστυχισμένων χρόνων των πολέμων, της φτώχειας, τη πείνας η ανάγκη μόνιμης στέγασης του Σχολείου Β/θμιας Εκπ/σης της Υπάτης ήταν έντονη. Έτσι μετά από περιηγήσεις με πρωτοβουλία του δημάρχου Ιωάννη Γράψα και συμβολή του Δ/ντή του Οργανισμού Σχολικών Κτηρίων (ΟΣΚ), Βασίλη Αγραφιώτη από το Μοσχοχώρι, αρχίζει η πρώτη φάση ανέγερσης του νέου κτηρίου το 1969». Τα χαρακτηριστικά του έργου ήταν:
Τοπογράφος Μηχανικός: Νικόλαος Λιάκος
Τόπος: Δίπλα απ’ τον παλιό στρατώνα μετέπειτα πέτρινο Σχολείο. Στην εκσκαφή για τα θεμέλια βρέθηκε μοναστήρι και παλαιοχριστιανική εκκλησία του Αγ. Ηρωδίωνα.
Κατασκευαστές: «Κατασκευαστική Εταιρεία Θωμάς και Πούλιος Σαμαράς».
Υλικά: Σιδηρές κατασκευές από Καρδίτσα.
Κτίστες: Απ’ τη Λαμία.
Το 1975 κρίθηκαν αναγκαία κάποια συμπληρωματικά έργα και έτσι ολοκληρώθηκαν οι κτηριακές εγκαταστάσεις των Σχολείων Δευτερο-βάθμιας Εκπαίδευσης στην Υπάτη. Τα τελευταία χρόνια γίνονται συνεχώς παρεμβάσεις για την βελτίωση και συντήρηση του κτηρίου με σημαντικότερες τη δημιουργία σύγχρονων εργαστηρίων φυσικών επιστημών, πληροφορικής και τεχνολογίας, και την κάλυψη της στέγης με κεραμοσκεπή. Το σχολικό έτος 1998 – 1999, με δεδομένη τη μείωση του μαθητικού δυναμικού, οι διευθυντές των δύο Σχολείων (Γυμνασίου – Λυκείου) συνηγόρησαν στο αίτημα του τότε Δημάρχου Υπάτης για την παραχώρηση τεσσάρων αιθουσών, που αποτελούσαν κατά κάποιο τρόπο ξεχωριστή πτέρυγα, για την στέγαση και λειτουργία του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Υπάτης. Έτσι το κτηριακό μας συγκρότημα στεγάζει: το Γυμνάσιο Υπάτης, το Γενικό Λύκειο Υπάτης και το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Υπάτης ενώ στην αίθουσα του κλειστού γυμναστηρίου, που σήμερα έχει διαμορφωθεί σε αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, φιλοξενούνται κάθε χρόνο δεκάδες εκδηλώσεις, ημερίδες, σεμινάρια όλων των πολιτιστικών, μορφωτικών και άλλων φορέων και οργανώσεων της περιοχής και όχι μόνο. Ενδεικτικά αναφέρουμε την πανελλήνια συνάντηση ορειβατών – πεζοπόρων – φυσιολατρών σε διήμερο εκδηλώσεων για την προβολή και την προστασία του Εθνικού δρυμού Οίτης και την παγκόσμια συνάντηση καταρριχητών φαραγγιών. Ο χώρος αυτός χρησιμοποιήθηκε επανειλημμένα και ως κατάλυμα προσκοπικών συλλόγων της Αθήνας στις Χριστουγεννιάτικες εξορμήσεις τους στην Οίτη.